“Bütün mutlu aileler birbirine benzer; her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.” Gibi güzel bir cümleyle başladığım gün bir yazıma, mutluluktan uçarım muhtemelen. İki yeni dostum, Liam ve Valentina soktu yeniden Anna Karenina’yı hayatıma. Sicilya’dan Ukrayna’ya bisikletle giderken İstanbul’da duraklayıp benimle kaldılar. Kışı Ukrayna’da geçirip Tolstoy’un ana vatanına gidecekler. İnanılmaz bir hikayeleri var, aşağıya linki yazıyorum. http://liamandvalentina.blogspot.com/
Hayat’la bir konuşmamızda kitabı alacağımdan, çevirmenin önemli olduğundan söz etmiştik. Benim dikkatli arkadaşım, rutin sahaf gezilerinden birinde eski bir baskısına rastlamış. Ama gerçekten eski. Bazı sayfaları yok, bazıları da yırtık. İşte o kitabın sayfaları bugün bizim performansımızın başrolünü paylaştı yağmurla. Siz, son zamanlarda hiç kağıttan gemi yaptınız mı? Ne güzeldi değil mi çocukken böyle şeylerle uğraşmak, ailelerimizle yaşadığımız mutlu anları dün gibi hatırlamamızı sağlıyorlar. Peki siz, hatırlıyor musunuz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder